-mış gibi yaşamak..

Ya ben fazlayım buralara,ya buralar fazla bana..Bedenimse en ağırı ruhuma..

Yaşamak;sürekli savaş hali bu aralar..Her savaşta hem galibiyetim,hem yenilgim..Hem sevincim,hem hüznüm..En büyük ihmalim,kendim..Çabalıyorum aslında deniyorum.Büyüdüğümü hissettiğim,hamlıktan olmaya geçtiğim bu dönemde hep bir şey  yapıyorum.Bekliyorum,arıyorum, yoruluyorum, uyuyorum, uyanıyorum ve en sonunda rüyalara dalıyorum..Herkesin gerçek sandığı,kendi ütopyası olan o güzel,o şirin,o umutlarla dolu rüyalar alemine..

Mesela;

Beklemekteyim..

Bekliyorum ama neyi?Bekliyorum ama kimi?Bu bekleyiş ıssız,kalabalıklarda.Bu bekleyiş sessiz,çığlık çığlığa..Bu bekleyiş sakin,tüm bu karmaşada..

Aramaktayım..

Arıyorum kendimi.Sağda,solda,orda,burda..En fenası beni bende aramak..Denize bakıyorum;derinlerdeyim,en diplerde.Gökyüzüne bakıyorum;yükseklerdeyim,en tepelerde.Yıldızlara bakıyorum;ışıldıyorum,parıl parıl.Yeşillere bakıyorum;bir gülün dalındayım.bir uğur böceğinin kanadında,umutlarda..

Yorulmaktayım..

Fazlasıyla.Yordum kendimi.Boşuna..Onun için,bunun için..Kendim için yaptığım tek şey kendim olmaya çalışmak.Ama kendim olmak değil buna çabalamak.Ve bir türlü kendim olamamak..Çünkü kendin olursan kayberdersin,kendin olursan kırarsın,üzersin,parçalarsın..Kalıplardasın,kendinde değil..

Ve usandım..

Uyudum..

Kapadım gözlerimi.Derin bir uyku istediğim.Geçmişi silen,sözleri unutturan,gözleri kör karanlığa bakan..Uzaklaşmak istediğim,kaçmak değil,hem orada olup hemde deli gibi koşmak.İmkansız istediğim..Dillerde imkansız diye bir şey yokken hemde ..

Uyandım..

Gerçeklere uyandım.Okadar vurucu ki gerçekler.Yaydan çıkan ok nasıl engellenemezse,bir söz nasıl silinemezse zamandan,gerçeklerde öyle saplanır yüreğe.Öyle acıtır işte,hunharca atılmış bir ok gibi..Sonrası,tufan,sonrası pişmanlık,sonrası faydasız.Göz açıldığına pişman,ben uyandığıma,yürek inandığına..

Ve uyudum tekrar,belki hafifler diye..

Rüyalardayım şimdi..Hayattayım işte.Döndüm aranıza.Kimse göründüğü gibi değil,görünmesini istediğim gibi.Kimse olduğu gibi değil,evine gidip kapısını kapadığında olduğu gibi değil kimse,öyley’miş’ gibi.Bir şeyler hiç yaşanmamaş gibi, göz görmemiş gibi,olanlar unutulmuş gibi,yürek iyileşmiş gibi..

Ne güzel demiş di mi yazar?

“-mış gibi yaşamak”